Bregtje van der Haak is documentairemaker en journalist met een bijzondere belangstelling voor technologische cultuur. Sinds 1998 regisseert zij documentaires, waaronder: Satellite Queens (2007 en 2017), Grand Paris: the president and the architects (2009), Aftermath of a Crisis (2011), Digital Amnesia (2014), Access to Africa (2015) en Offline is the New Luxury (2017). In 2018 voltooide zij de speelfilm Ubiquity.

Van der Haak levert regelmatig bijdragen aan VPRO Tegenlicht. Daarnaast is ze creative director van verschillende transmedia-producties waaronder Urban Century (2009), Aftermath Project (2010) en de White Spots app (2016, met Richard Vijgen). Ze was als curator betrokken bij Manifesta12 (Palermo) en was jurylid van de Architectuur Biënnale Venetië. Ook was ze als gastprofessor verbonden aan de School of Creative Media, City University (Hong Kong) en als gastonderzoeker aan de USC Annenberg School of Communication and Journalism (Los Angeles), het Sandberg Instituut (Amsterdam) en de Werkplaats Typografie (Arnhem).

Danilo Correale is een kunstenaar en onderzoeker die de tijdgebonden en lichamelijke relaties van arbeid, vrije tijd en slaap analyseert. Zijn werk was onderdeel van talloze groepstentoonstellingen waaronder de Istanbul Design Biennial (2018); BEMIS, Omaha, VS; RIBOCA, de Riga Biennale; Wien Biennial (2017); de Rome Quadriennale; Palazzo delle Esposizioni; Artium Museum, Spain (2016), en Ennesima; Trienniale di Milano (2015).

Recente solotentoonstellingen van Correale waren Diranno Che Li ho Uccisi Io, Careof (Milaan, 2018), At Work’s End, Art in General (NY, 2017), Tales of Exhaustion, La Loge, (Brussel, 2016); en The Missing hour. Rhythms and Algorithms in Raucci/Santamaria (Napels, 2015). Correale is de oprichter van de Decelerationist Reader en publiceerde onlangs They Will Say I Killed Them, NERO publications, Rome Reverie; On The Liberation From Work (New York, 2018); The Game - A three sided football match, FeC, Fabriano (2014) en No More Sleep No More, Archive Books Berlin (2015).

The Master department of Social Design at Design Academy Eindhoven is a laboratory exploring new roles, contexts and approaches in design for an evolutionary society. The course concentrates on the dynamic interactions between people and embedded systems, in their broadest sense, recognising their full complexity and ever-changing contexts. Contributors: Alice Bardou, Charly Blödel, Bianca Carague, Roberta Di Cosmo, Coline Declef, Charlelie Flamant, Giulio Fuzzi, Jan-Micha Gamer, Anna Klara Iversen, Anna Jakob, Liana Kuyumcuyan, Coltrane Mcdowell, Matilde Patuelli, Marta Rioz Piza, Victoria Plasteig, Elsa Rambaut, Sam Shamsher, Alina Natalia Słup, Adi Ticho.

Onder meer met geurexperimenten en onderzoeken onder de grond bevraagt Leanne Wijnsma de relatie tussen vrijheid en technologie. Op intuïtieve wijze verkent zij het menselijk bewustzijn en de impact van nieuwe technologieën op individueel en collectief gedrag. Wijnsma creeërt zintuiglijke ervaringen, waarbij zij vertrouwt op de inherente waarheid en vrijheid van geest die het instinct oproept. Leanne Wijnsma behaalde haar MA in Visual Strategies aan het Sandberg Instituut in Amsterdam (2013). Haar werk was te zien in het Science Museum (London), Transmediale (Berlijn), Biennale Interieur (Kortrijk) en de Beijng Design Week. Wijnsma doceert Communicatie & Multimedia Design aan de University of Applied Sciences in Utrecht. Ze ontving een e-culture beurs van het Mediafonds voor het onderzoek naar en de ontwikkeling van The Smell of Data, in samenwerking met filmmaker Froukje Tan.

Melvin Moti produceerde diverse films, kunstenaarspublicaties, objecten en tekeningen die getoond werden in internationale tentoonstellingen zoals de Biënnale van Venetië (2013) en de Yokohama Triënnale (2014). Solotentoonstellingen van Moti waren onder meer te zien in Art Sonje, Seoul (2017); Mori Art Museum, Tokyo (2014); EMPAC, New York (2014); Pavilion, Leeds (2013); Kunsthalle Lissabon (2012); Wiels, Brussel (2010); The Museum of Modern Art, Frankfurt (2008) en het Stedelijk Museum Amsterdam (2007).

Ramon Amaro is lector aan het Department of Visual Cultures van Goldsmiths, University of London en onderzoeker op het gebied van machine learning, filosofie van wiskunde, zwarte ontologie en filosofie. Amaro promoveerde in filosofie aan Goldsmiths, University of London, behaalde een Master in Sociological Research aan de University of Essex en een Bachelor in Mechanical Engineering aan de Universiteit van Michigan, Ann Arbor. Hij was eerder als fellow verbonden aan Het Nieuwe Instituut en als gastdocent aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag (KABK).

Richard Vijgen is een onafhankelijk ontwerper en programmeur. In 2009 begon hij Studio Richard Vijgen, een ontwerpbureau voor hedendaagse informatiecultuur. Vijgen onderzoekt nieuwe strategieën om big stories in big data te vinden. Hoewel zijn werk geworteld is in het digitale domein, zoekt hij altijd de verbinding met fysieke en sociale ruimtes. Zijn ontwerpen, interactieve installaties en visualisaties variëren in schaal, van microscopisch kleine projecten tot architectonische constellaties.

Vijgen doceert Information Design and Information Spaces aan de ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten. Zijn werk was te zien bij Ars Electronica, ZKM; Vitra Design Museum; Los Angeles County Museum of Art; STRP Biënnale en Manifesta 12.

Academie voor Stadsastronauten onderzoekt hoe aardbewoners kunnen leren leven als ruimtevaarders; met uitzicht op de sterren en inzicht in de kwetsbaarheid van onze planeet. De Academie verzorgt nachtwandelingen, lezingen en workshops en lanceerde in het najaar van 2018 een eigen podcast. Leidraad van de academie is het effect dat veel astronauten hebben ervaren toen zij vanuit de ruimte naar de aarde keken. Veel van hen spraken later over een overweldigend gevoel van verbondenheid met en verantwoordelijkheid voor de kwetsbare aarde die zij daar in de leegte van een immense duisternis hadden waargenomen. De Academie voor Stadsastronauten is een multidisciplinair project opgericht door schrijfster en theatermaker Marjolijn van Heemstra en toekomstbureau Monnik.

BMB con. werd in 1989 opgericht door Justin Bennett, Wikke ’t Hooft en Roelf Toxopeus. Als performers werkten zij met geluid, beeld en ieder ander beschikbaar middel, inclusief het publiek. Sinds 2006 vormen Bennett en Toxopeus het kernduo, dat zij per gelegenheid aanvullen met andere makers of collectieven. In hun live performances en installaties gebruikt BMB con. elektronische en akoestische muziek, film, video en theater. Het werk wordt ook vastgelegd en door BMB con. verspreidt via geluidscassettes, cd’s, video en foto’s. Sinds 2019 wordt BMB con. ondersteund door het Mondriaan Fonds.

Marjolijn Dijkman is als kunstenaar gevestigd in Brussel. Zij is medeoprichter van Enough Room for Space. Haar werk laat zich typeren als een vorm van sciencefiction. Op basis van onderzoek en feiten begeeft het zich vervolgens in een fictionele, abstracte en speculatieve wereld. Tot haar recente solotentoonstellingen behoren: HIAP, Helsinki, FI 2019; OSL Contemporary, NO 2019; NOME, Berlin, DE 2018 en The Munch Museum, NO 2018. Zij nam ook deel aan Contour Biennale 9, BE 2019; de 4de Screen City Biënnale, NO 2019; 1e Fiskars Biënnale, FI 2019.

Kunstenaar Toril Johannessen combineert in haar werk eigen onderzoek met historisch archiefmateriaal en fictie. Zij onderzoekt hoe wetenschap zich verhoudt tot andere kennis- en geloofssystemen en in haar werk maakt ze regelmatig gebruik van beeldende en talige vertelvormen. Tot haar recente solotentoonstellingen behoren: Entrée and Trykkeriet, NO 2019; OSL Contemporary, NO 2019; en Munchmuseet on the Move, The Munch Museum, NO 2018. Zij nam ook deel aan LIAF Lofoten International Art Festival, 2019; Trondheim Art Museum, 2018; de 13de Dak’Art Biënnale van Dakar, 2018; en Plug In ICA, Winnipeg, 2017.